‘Stoke trenuje przy pomocy armat wyciągniętych z pobliskich średniowiecznych ruin. Piłki są do nich ładowane i wystrzeliwane na głowę Sidibe lub do goniącego za nimi Fullera. To plan gry, który wyciska życie z tego, co kiedyś nazywaliśmy futbolem’.
Powyższy cytat pochodzi z programu na mecz West Brom vs Stoke z sezonu 2007/08 i został przytoczony przez dziennikarza Guardiana na wieść o zatrudnieniu Tony Pulisa przez zespół wyśmiewający przed laty jego styl gry. Pulis po pierwszym pojedynku w lidze powiedział, że nie jest jeszcze w stanie obiecać, czy jego nowa drużyna uchroni się przed spadkiem, ale w programie na spotkanie z Hull apelował do kibiców o uzbrojenie się w cierpliwość. W nowych lśniących butach, wrócił stary, dobrze znany i wyczekiwany Tony…
USTAWIENIE
Wyjściowa formacja WBA. Grafika SkySports.
Pulis zmienił ustawienie West Bromu z 4-2-3-1 na bardzo sztywne i zwarte 4-4-2. W porównaniu z poprzednim ligowym meczem, przeciwko West Hamowi, ze składu wypadli tylko Mulumbu i Dorrans (który wyszedł w pierwszej jedenastce w spotkaniu pucharowym). W obronie nie doszło do zmian kadrowych, natomiast linia defensywy zdecydowanie mogła liczyć na większą asekurację ze strony pomocników. Berahino, który częściej wychodził do piłki, rozgrywał akcję między liniami, otrzymał do pomocy w ataku Ideye. Hull również wyszło w sztywnym 4-4-2, co od początku sugerowało, że będzie to zdyscyplinowane i mało porywające widowisko dla żądnych goli.
Prowadzone przez Pulisa w sezonie 2013/14 Crystal Palace miało najniższy procent posiadania piłki z wynikiem 34,5%. Oddawanie inicjatywy wpływało na częste i skuteczne przeprowadzanie kontrataków. Obecnie West Brom okupuje środek tabeli pod tym względem z 49% posiadania. W meczu przeciwko Hull podopieczni Pulisa osiągnęli jeszcze wyższy wynik pod tym względem z 52%, co może sugerować, że Steve Bruce nie dał się tak łatwo przechytrzyć.
Natomiast czynnikiem, który mógł przykuć uwagę jest sposób wyprowadzania ataków przez ‘nowy’ West Brom. W całym spotkaniu zawodnicy gospodarzy zagrali aż 86 długich piłek, przy sezonowej średniej 73 (wliczając już ostatni, podkręcający wynik). Jeśli taki wynik stałby się dla nich normą to wyprzedziliby w ligowej tabeli pod tym względem Burnley (80 długich piłek na mecz).
Typy podań, grafika: WhoScored.com
Bardzo zwarta i wąska defensywa West Brom. Mało miejsca między liniami, do tego skracająca pole wysoko ustawiona linia defensywy.
W tej akcji Figueora (3) znalazł trochę miejsca po minięciu zawodnika WBA (2), ale Yacob (1) wychodzi do asekuracji zmuszając rozpędzonego Figueore do oddania nieprzygotowanego strzału z dystansu. McAuley zauważa robiącego ruch Hernandeza, ale nie pozwala mu uciec.
Hull przeprowadzało większość swoich ataków prawą stroną, gdzie Bruce mógł liczyć na szybkość Elmohamadiego (51% przeprowadzanych ataków tą stroną). Pulis chciał temu zapobiec starając się przerwać jak najwyżej atak na tym skrzydle. W zaznaczonym kole na lewej stronie znajduje się aż 7 zawodników WBA. Bez podłączenia się do akcji, znajdującego się w prawym rogu zdjęcia, Figueory nie ma zagrożenia na przerzucenie piłki na druga stronę boiska.
Hernandezowi udało się przedrzeć przez linię pomocy, jednak mało miejsca między liniami zmusi go do zagrania na prawe skrzydło do Elmohamediego. Na prawej stronie obrony łamiący linię Wisdom ‘czeka’ na Quinna.
Hull było bliskie pokonania podopiecznych Pulisa ich własna bronią, gdy długą piłkę z własnej polowy zagrał Figueora. Brady (1), który zmienił w pierwszej połowie kontuzjowanego Jelavica, wyprzedził Lescotta i wysunął sobie piłkę głową, Jego silny i precyzyjny strzał z ostrego kąta z trudem wybronił Foster. Długie piłki za plecy stwarzają zagrożenie przy wyżej ustawionej obronie.
KONTRATAKI
West Brom jest trzecią najgorszą drużyna w lidze pod względem ilości przeprowadzonych dryblingów, ze średnią 6.6 dryblingu na mecz. Dla porównania Arsenal przeprowadza 15.4 dryblingu na mecz- najwięcej w lidze, a najgorsze pod tym względem Southampton 5.8. Wyprowadzanie ataków prowadzeniem ma bezpośrednie przełożenie na jakość kontrataków, które były kluczowym elementem siedzących na swojej połowie i czekających na swoją szansę drużyn Pulisa. WBA strzeliło tylko 1 z 20 bramek w tym sezonie z kontrataku, a większość goli zdobywa ze stałych fragmentów gry (8 goli) i rzutów karnych (3). 7 goli z otwartej gry to najgorszy bilans w całej lidze. O ile skuteczność ze stałych fragmentów gry może cieszyć nowego menedżera to zdecydowanie będzie musiał usprawnić jakość przeprowadzanych kontrataków. Możliwe, że jednym z pierwszych transferów przeprowadzonych przez Pulisa będzie ściągnięcie dynamicznego pomocnika lub napastnika szybszego od Ideye będącego w stanie przechwytywać długie piłki.
Jak zdobywali gole zawodnicy West Bromwich. Grafika: WhoScored.com
Średnie statystyki na mecz w sezonie. Grafika: WhoScored.com
Zazwyczaj gdy za wyprowadzanie kontr brał się Berahino brakowało zawodnika uciekającego w pierwszej linii. Pulis przed meczem miał nadzieje, że drużyna przeciwników przyjedzie po zwycięstwo i będzie nastawiona ofensywnie, o czym napisał zresztą w programie meczowym. Tymczasem Steve Bruce nie ułatwił mu zadania i również sztywno ustawił swoją drużynę, z bocznymi obrońcami praktycznie nie zabiegającymi na skrzydłach. Takie ustawienie defensywy Hull skutecznie utrudniało przeprowadzanie kontr WBA
Boczni obrońcy Hull Figueora (2) i Chester (1) sporadycznie podłączają się do ataku- co zwęża pole gry ich drużyny w ataku, ale również uniemożliwia przeprowadzenie kontrataku jednym ze skrzydeł. Elmohamady (4) też jest ustawiony dość wąsko. Jedynie Quinn (3) swoim ruchem próbuje rozciągnąć grę.
W tej akcji Hull udało się zatrzymać inicjacyjną fazę kontrataku. Gracze WBA musieli wznowić atak schodząc z lewej strony do środka. Dobry i rzadki w tym meczu drybling Sessegnon (1) i znakomicie zagrana prostopadła piłka do Ideye (2), któremu zabraknie dynamizmu i sprytu w wykończeniu.
Kolejny kontratak wyprowadzany lewą stroną jeszcze we wcześniejszej fazie. Przy piłce Berahino (1), brakuje uciekającego w środkowej strefie. Podobnie jak w poprzedniej akcji zawodnik z piłka będzie zmuszony do zejścia do środka. Zanim Berahino poda piłkę po linii, boczny obrońca z łatwością dobiegnie do Ideye (2) i zatrzyma początkową fazę kontrataku. Ideye będzie brakować opcji ścinających w pole karne i nie będzie mógł szybko zagrać.
Wyprowadzanie kontrataku prawą stroną. Za głęboko schowany Ideye (1), który powinien znajdować się bliżej punktu B, nie daje opcji Sessegnon (3). Sessegnon straci piłkę w dryblingu.
GRA W OFENSYWIE
Ustawienie formacji ofensywnej. Najbardziej wysuniętym zawodnikiem Ideye, a w roli ‘runnera’ i cofającego się po piłkę Berahino.
W sezonie 2013/14 Tony Pulis poprowadził Crystal Palace do zdobycia najniższej ilości bramek obok Cardiff i Norwich, które spadły z ligi. Oczywiście w zachowaniu bezpiecznej pozycji w środkowej strefie tabeli pomogło 10-ciokrotne utrzymanie czystego konta- tylko Man City, Chelsea i Arsenal wypadli lepiej pod tym względem. W obecnym sezonie West Bromwich prezentuje dość bezpośredni styl gry, co może sugerować średnia ilość dokonanych podań przy akcjach bramkowych wynosząca około 2,5 podania przed każdym strzelonym golem. Duży wpływ na to ma duża ilość goli ze stałych fragmentów gry (zazwyczaj tylko 1 podanie poprzedzające) i rzutów karnych. Pomimo tego West Brom strzelił zaledwie 4 bramki, które zostały wypracowane po 6 podaniach, co jest też ich najwyższą ilością skompletowanych podań przed strzeleniem bramki.
Zawodnicy West Brom w meczu z Hull zachowali konsekwencje swoich działań i zdobyli bramkę po SFG, a dokładniej po rzucie pośrednim wykonywanym w polu karnym. Chciałbym zwrócić uwagę nie na rzadkość zjawiska przyznawania rzutów pośrednich w polu karnym, a na akcję wypracowaną przez West Brom, która doprowadziła do tej sytuacji. W znacznym stopniu ona charakteryzuje obecny sposób przedostawania się pod pole karne przeciwników tego zespołu.
WBA przedostało się pod pole karne 3 bardzo bezpośrednimi podaniami zagranymi przez środek i próbą podania prostopadłego, które zmusiło rywala do popełnienia błędu (Elmohamady podał do bramkarza, a ten złapał piłkę). Najgroźniejsze akcje West Bromu w tym spotkaniu były przeprowadzane w bardzo podobny sposób- piłka szybko rozgrywana podaniami przez środek pola i kluczowe prostopadłe podanie (w sumie 4 w całym spotkaniu). Grafika: Squawka
Jedna z groźniejszych akcji meczu. Piłkę z prawego skrzydła wyprowadził Berahino (1), następnie podał do wychodzącego z pierwszej linii Sessegnon (2) i sam wyszedł na pozycję w wolna przestrzeń oznaczoną kwadratem. Sessegnon precyzyjnie zagrał między obrońcami, ale Berahino koszmarnie przestrzelił.
Podobne, a nawet nieco bardziej bezpośrednie rozegranie piłki, do sytuacji bramkowej. Wisdom (1) podaje średnią piłkę po ziemi do Berahino (2), a ten prostopadle do Ideye (3), który koszmarnie pudłuje.
West Brom od początku spotkania praktycznie nie grał pressingiem– napastnicy wracali się do linii środkowej boiska i tam zazębiali szyki obronne. 29% czasu spędzonego na połowie przeciwnika wynikało pewnie z podań do tyłu i mozolnego rozgrywania piłki przez obrońców Hull.
Tak mniej więcej wyglądał pressing w wykonaniu zawodników West Bromwich.
Zmieniało się to nieco w przypadku zagrania piłki w groźną strefę (prawdopodobnie nieprzypadkowo niecelne). W tej akcji Brunt (1) niedokładnie zagrał piętą do Wisdoma (2) w korytarz na prawym skrzydle, ten do piłki nie dojdzie, ale większość zawodników w tym momencie ruszy do pressingu i West Brom po kilku sekundach odzyska piłkę na połowie rywala.
11 sekund później gracze WBA już z piłką i wciąż na połowie Hull.
Główną przyczyną odejścia Pulisa z Crystal Palace była sytuacja transferowa, która nie pozwoliła wzmocnić zespołu na nadchodzący sezon. W West Bromwich, Pulis podyktował twarde warunki i zmienił organizacje klubu zapewniając sobie ostatnie słowo dotyczące pozyskiwania nowych graczy (do tej pory kontynentalny styl sprawdzał prowadzenia drużyny sprawdzał się na The Hawthrons i przynosił korzyści finansowe). Uczy się na błędach i nie chce drugi raz popełnić tego samego błędu co w południowym Londynie. Tak naprawdę nie dowiemy się kim chciał wzmocnić ostatniego lata swój zespół. Może Tony Pulis chciał nieco zmienić styl gry swojej drużyny, lekko podkręcić i przy wzmocnionej kadrze wznieść ‘Orły’ na kolejny poziom? Bo wątpię, aby jego ambicjom sprostało nieustanne zapewnianie bezpiecznego miejsca w środku tabeli.
Najnowsze komentarze