Piłka nożna jako gra, w której osiągnięcie sukcesu polega na sukcesywnym wykazywaniu bezpośredniej wyższości nad kolejnymi przeciwnikami opiera się na kilku podstawowych zasadach działania: doborze personelu w zależności od jego aktualnej dyspozycji, wyznaczeniu mu zadań, a następnie właściwym wykonywaniu tych zadań przez personel. Istotne jest też mnóstwo pomniejszych czynników, które mają wpływ na ostateczny wynik (zarówno w krótkim, jak i w długim okresie), ale trener piłkarski jako przełożony zespołu pracowników ma na nie znacznie mniejszy wpływ. Jego najważniejsze zadanie to dobrać zawodników i przekazać im swoją filozofię gry.
Chciałbym się skupić tutaj na aspekcie, który, jak mi się wydaje, nie jest jeszcze obecny w masowej świadomości (założenie to przyjąłem mając codzienny kontakt ze sportowymi mediami), zwłaszcza w Polsce. Zapewne do wyjątków należeć będą użytkownicy gry Football Manager, ale być może i dla nich znajdzie się w tej serii artykułów coś ciekawego. Jak doskonale wiemy, piłka nożna jest grą pozycyjną – na całym świecie nie tylko trenerzy, ale większość kibiców dzień w dzień układają swoje jedenastki, formacje, ustawienia, zmieniają po kilka razy szukając tego idealnego, które spowoduje, że zespół zostanie samograjem odnoszącym same sukcesy. To oczywiście niemożliwe, ale ustawienie zespołu faktycznie jest bardzo istotne, a szukanie metod potrafiących zaskoczyć przeciwnika ciągle bywa kluczem do zwycięstwa. Wszyscy znamy te pojęcia: prawy obrońca, defensywny pomocnik, skrzydłowy… Co jednak wydaje się w obecnej chwili ważniejsze – jest tylko skończona ilość możliwych ustawień piłkarzy w polu, a w dodatku część z nich jest nieprzydatna ze względu na brak równowagi między atakiem i obroną. Gdzie leżą zatem rezerwy?
Po pierwsze, w dopasowaniu piłkarza do pozycji. Po drugie, w wyznaczeniu mu konkretnej roli na tej pozycji.
Ta seria artykułów będzie analizować system ról zaproponowany przez braci Collyerów w grze komputerowej Football Manager, bodajże od części 2008. Pomysł jest prosty: po wybraniu formacji zespołu i ustawieniu piłkarza na danej pozycji (których jest 13 + bramkarz) można wybrać, jaką rolę ma wykonywać. Wybór konkretnej roli będzie miał spory wpływ na to, jak piłkarz porusza się na boisku, jak zachowuje się z piłką i jak bez, jak zachowuje się w stosunku do kolegów z zespołu, gdy zespół posiada piłkę i gdy jej nie posiada.
Moje zdanie jest takie, że system ten posiada sporo wad, nie jest wystarczająco wydajny i przede wszystkim ignoruje (przynajmniej w zaproponowanym przez Olivera Collyera opisie) zachowania defensywne niektórych ról. Co nie znaczy, że nie warto go analizować i o nim dyskutować. Większość ról jest zresztą dość intuicyjna i nietrudno je sobie wyobrazić, zwłaszcza jeśli zna się przykładowych piłkarzy. Pozwolę sobie opisywać je w dość przypadkowej kolejności, ale raczej od napastników do bramkarzy, mniej więcej raz na tydzień. Będę oczywiście wdzięczny za jakiekolwiek komentarze.
Później być może opiszę inny system ról, ale to planuję dopiero na przyszły rok
Aktualizacja: Dzięki komentarzowi Lucasinho zwróciłem uwagę na swój błąd. Autorami wszystkich opisów, z których będę tutaj korzystał są Richard Claydon i Gareth Millward współpracujący ze stroną FM-Britain.co.uk. W następnych artykułach będę się konsekwentnie odnosił do nich jako autorów opisów konkretnych ról. Przepraszam za pomyłkę.
Najnowsze komentarze