Mecz na Old Trafford pokazał, że prawdziwą drużynę nie koniecznie poznaje się po tym jak kończy, czy zaczyna, ale po tym jak prowadzi grę i na ile jest konsekwentna w swoich założeniach. To City otworzyło i zamknęło wynik, ale czas między dwoma golami został zdominowany przez graczy Louis Van Gaala.
Wyjściowe formacje Manchesteru United i Manchesteru City
Przez większość sezonu Louis Van Gaal musiał radzić sobie z nieustającą falą krytyki, która kwestionowała styl gry jego drużyny. Obok gry w ustawieniu 3-5-2, sporo wątpliwości budziła często stosowana gra długimi piłkami. Na początku sezonu można było się zastanawiać, czy taki właśnie styl odzwierciedla nieco zakrzywione wyobrażenia Holendra na temat klasycznego sposobu gry na Wyspach?
Do tego wszystkiego dochodziły też zastrzeżenia dotyczące personalnych decyzji. Jeszcze kilka tygodni temu, całkiem poważnie stawiano pytanie, czy Van Gaal doszedł w końcu do wniosku jak powinna wyglądać jego wyjściowa jedenastka? Stawianie na Matę, Fellainiego i odsunięcie od pierwszej jedenastki Di Marii mogło budzić mieszane uczucia. Wymieniona dwójka ‘niechcianych’ do spółki z Ashleyem Youngiem zdążyła odkupić swoje dobre imiona na długo przed meczem z City.
Wracając do kwestii prezentowanego stylu gry przez większość sezonu, to w meczu przeciwko City można było zauważyć nawiązanie do niej w 14 minucie, lub wcześniej w pojedynku z Liverpoolem. Niemal automatycznie zagrana długa piłka przez bramkarza do lewego skrzydła, na głowę Fellainiego, pozwoliła szybko zainicjować atak na połowie rywala i otworzyć drogę do pierwszego gola. Otwarcie tej drogi wiązało się zarazem z zamknięciem, lub przynajmniej z ograniczeniem możliwości gry wysokim pressingiem przeciwników. W podobny sposób rozprawiono się z Liverpoolem. Możliwość zastosowania różnych stylów gry utrudniła przeciwnikowi znalezienie sposobu na United. Sztywna gra długimi piłkami z początku sezonu okazała się być źródłem elastyczności w grze podopiecznych Van Gaala. Tego typu pragmatyzm różni między innymi Holendra od filozofii Brendana Rodgersa, który od swoich podopiecznych wymaga konsekwentnego rozgrywania ziemią i cierpliwego budowania akcji.
Zachowanie zawodników United po stracie piłki na połowie rywala- Young za chwilę przejmie podanie. Bramka City znajduje się po prawej stronie tego zdjęcia.
Podanie De Gei do Fellainiego trudno nazwać przypadkowym. W całym meczu Belg stoczył 19 pojedynków w powietrzu, z czego zwyciężył 8, a United zagrało blisko dwa razy więcej długich piłek od swoich rywali (w sumie 50 długich podań, 29 celnych). W początkowych fazach ataków pozycyjnych, Fellaini schodził na lewe skrzydło, gdzie wręcz intuicyjnie była zagrywana zdecydowana większość piłek (33 z wszystkich 74 ataków United zostało przeprowadzonych lewą stroną). Zejścia na flankę pozwalały przeładowywać strefę i kreować grę w trójkącie do spółki z Youngiem i Blindem. Zmuszało to też Yaya Toure do większej aktywności i zejścia do przeładowanego lewego skrzydła. O ile Iworyjczyk schodził na boki za grą i Fellainim, to już za jego zaangażowaniu w powstrzymywanie ataków byłoby przyznać alibi (Van Gaal mógł też na to liczyć przed meczem) . Ponadto, jak słusznie zauważył w dzisiejszym Guardianie Michael Cox, zejścia Fellainiego na skrzydła dawały mu przewagę w starciach o wysokie piłki z niższymi bocznymi obrońcami City.
Miejsca fauli popełnionych przez City w pierwszej połowie- podopieczni Pellegriniego nie dawali sobie rady w powstrzymywaniu akcji United przeprowadzanych lewą flanką i prawa strona defensywy musiała uciekać się do przewinień. Grafika: Stats Zone.
Miejsca i kierunki podań zagranych przez United na ofensywnej 1/3 boiska w pierwszej połowie. Zdecydowanie bardziej zagęszczona lewa strona. Grafika: Stats Zone.
United na mniej aktywnej prawej stronie prezentowało podobne założenia taktyczne- Herrera, Mata i Valencia kreowali grę w trójkącie, która nie polegała tylko na wymienianiu podań między zaangażowanymi zawodnikami, a przed wszystkim sprzyjała ruchowi bez piłki, wymianie pozycji i zdominowaniu sektorów boiska. Mata, który w meczu z Liverpoolem zaprezentował się znakomicie w roli ‘fałszywego prawego skrzydłowego’, teraz ponownie schodził do środka, przeciągał bocznego obrońcę, wymieniał się pozycjami z Herrerą i otwierał korytarze dla Valencii. United w meczu z City, że nie tylko mogą grać różnymi stylami, ale również są w posiadaniu broni obosiecznej i mogą przeprowadzać groźne ataki z obu stron boiska. W meczu z Liverpoolem to prawa strona stanowiła o sile zespołu, natomiast w pojedynku z City większość ciosów zostało wyprowadzonych lewą flanką.
City, do momentu zdobycia bramki przez United, prezentowało agresywny futbol- ofensywni zawodnicy grali wysoko w pressingu, dochodziło też do prób przerzucania piłki za linię defensywy. The Citizens objęli prowadzenie i stwarzali sporo okazji. David Silva umiejętnie wymieniał się pozycjami z Milnerem i uciekał w przestrzeń między obrońcami. Aguero znakomicie się poruszał w polu karnym i umiejętnie wychodził spod krycia. W pierwszych 15 minutach gry zmusili United do 6 strat na ich połowie i przeprowadzili ponad dwa razy więcej ataków od rywali- w sumie 17. W większości były to ataki pozycyjne (13 pozycyjnych i 1 kontratak), chociaż w całym spotkaniu ze wszystkich 80 ataków, aż 17 zostało przeprowadzonych w kontrze. Przez znakomitą większość spotkania zawodnicy City nie byli w stanie zdominować posiadania- tylko 24 posiadania piłki powyżej 15 sekund przy 49 tego typu United. Prezentowali bardzo bezpośredni styl gry i starali się jak najszybciej dostać w pole karne przeciwników- tylko 69 przygotowawczych podań i pośpiech w kreowaniu akcji (podania w pierwszą linię często wychodziły od Demichelisa, ale również Toure często zagraniami z głębi starał się otwierać drogę do bramki De Gei).
Akcja, która dała prowadzenie City- Silva wbiega w korytarz między obrońcami, a Aguero już zauważa, że ma sporo miejsca w polu karnym.
Akcja z początku spotkania, długa piłka zagrana za linię defensywy przez Demichelisa w kierunku uciekającego Navasa, który odda groźny strzał w polu karnym.
Pressing City z początku spotkania- Smalling zostanie zmuszony do popełnienia błędu i straci piłkę.
Pellegrini przyznał po meczu, że chciałby aby jego podopieczni przez cały mecz prowadzili grę jako zaprezentowali w początkowej fazie spotkania. Chilijczyk nie chciał komentować bezpieczeństwa swojej posady w klubie i wziął całą odpowiedzialność za wynik na siebie. City przegrało 6 z ostatnich 8 meczów, tym samym pozbawiając się szans na obronę tytułu. Teraz Pellegrini chce się skupić na utrzymaniu czwartej pozycji w lidze, tylko czy gra w eliminacjach do Ligii Mistrzów wystarczy do utrzymania stanowiska menedżera?
Najnowsze komentarze